Yüreğimizdeki Kırıntılar ...

Korkuların ardına saklanmıştı gözlerimiz ve kendimizi duygularımızdan soyutlamaya başlamıştık. Aşk terkederken bizi bakakalmıştık arkasından gitti deyip sığınmıştık başka gözlere ve bitti deyip uzaklaşmıştık yüreğimizdeki bizden.

Ne zaman, neredeydik farkında bile değildik kimi zaman. Sevginin kalıntıları olan sancıların, sabahlara ve yıllara vuran yürekteki yanmaların adını koyamadık, kenetlenemedik birbirimize yıkıntıların içinde savrulurken.

Şimdi sadece seyre daldık bizi yüreğin rıhtımından. Biz artık iki ayrı kişiydik ve iki yabancıydık. Köhne bir şehirde sürüklenmiştik, dilimlere bölünmüştük. Mutlumuyuz ya da mutsuzmuyuz diye düşünmüyoruz. Eksik birşeyler evet var yaşantımızda bunu hissediyoruz ama o eksikliğin adını da koyamıyoruz.

Hayat devam ediyor, eskiden kalma kırıntılarla. Artık çok sık karşılaşmıyoruz, bahaneler üretmiyoruz konuşmak için ve ben camdan bakmıyorum seni görmek için, yeşil gözlerinden de etkilenmiyorum, avuçlarında kaybolan yüzüm de sıcaklığını hissetmiyor.

Geçen gün kü karşılaşmamızı hatırlıyorumda, hani siyah montun vardı üzerinde yine kapatmamıştın önünü sana aldığım beyaz kazağı giymiştin. İnsanlar susmuştu sanki biz aynı kaldırımda yürürken, şehir susmuştu. Sanki insanlar bizi izliyordu şimdi ne olacak diye ama biz öyle uzaklaşmıştık ki birbirimizden aynı kaldırımda yürüdüğümüzün farkında bile değildik belkide. Ne yaşamıştık, ne olmuştu, peki neden hızlı adımlarla yürümüştük aynı kadırımda ?

Yıllar öğretiyor kırıntıları toplamaya, ya alışmalıyım ya da alışmalıyım başka alternatif tanımıyordu mantığım. Alıştım, kabullendim hiç yaşamamış gibi davranmaya. Şimdi ne sancılarla uyanıyorum ne de senden kalıntıları taşıyorum.

Uzun zaman oldu, yıllar oldu... Sen yine öğlen saatlerinde dışarı çıkıyorsun ve ben camdan bakıyorum, bir kaç adım atıktan sonra durup cama bakıyorsun bu defa gidişini seyrediyorum herzaman beni beklediğin köşeden dönünceye kadar ama nereye gittiğini bilmeden, senin neden sonra dönüp baktığını bilmeden, neden baktığımı bilmeden, Öylece bom boş bakıyorum arkandan...