İstanbul İstanbul

Ete kemiğe bürünmüş sus payı kadar alaz dilli söz yaşları/n…maverasında rahne tutmuş bütün kaviller sesime geçen ilmek boyu kadar…içime yıkanır susların…gi/ri/t, adar sancılarıma yazgılanan ihanetin ihbarı …dimağıma ağır varır ölüm…avuçalarıma dua yakarışında süzül…


Ağırlaşan rüzgarın faraz uğltusu eşgalsiz uğuldar faili düşlere…esatiri ızdırapsın dilime…içime biçilen ölüm lisanıma ukde…evkat yok birden fazla ölmeyi bilenlere…sen yinede dönme yüreğim kendine…


Arşı tavafa durmuş p/istanbul…bizarlığımı nakışlandır,öğüt değirmeninde mikyası bozuk yan/ıl/gılarımı…dur/aksa/ma sus beni…s/özüme yalın unutuşların…anlattıkça ek/sil/en menkurluğuna adanan yanılgılarıma….şizofrenliğim p/istanbuldan kalma…masal kokulu gecende sus payın kadar susma dilime…sen yüreğim; yinede p/istanbul kadar uzlet kal içime...


Adaleti boz/g/un yaşamların…dimağıma oy/na/ma p/İstanbul asiliğini….içimin şulesinden
Hesaba çekilmiş ömürleri bastım mühürlü düşlere…karanlığına düşen koridorları kadar varılmaz bakışlarına istanbul…tüllenen yaşamlarına bir huzme bırakır himmetinden seyre duran hesaplar…katliama vurgun edepsiz karanlığın sinelere gerdan niyetinde dizilir…


Bir kahırlık soluktu boğazlarında yaşam…zaman/sızıma aktın… ç/izdin düşüme düş katliamların…bir demde şahlanan asiliğini serdin, üstüme kefen niyetine sarılan duvarlarına…adil değildi dilime devrik düşen kentimin yakarışları…


Yüzüme ağır varır yüzün…sürçer anlamsızlığın lisanıma… dimağımın f tipi odalarına baskın düşer aklının deliliği…yapma p/İstanbul şizofrenliğim senden derme, esir düşme…ağır gelirsin düşüme..aklına adar düşen kaç ayrılık vardı oysa adsızlığında...


İntihar yanına durdu sezenişler…temiz olmayanın önüne sen düştün yine.. Eksildin..kendi pis/tanbulluğunda…kimliksiz aksettin aynalara…eşgalsizdi silüitlerin...üstüne bassan geçip gitsen içinden…eksildin…o vakit dönme kendine…var pis/liğinde bul kendini…bundan sonran düş değil…bundan sonran ölüm gibi…p/istanbul…

alinti